Obrazowanie tarczycy, czyli USG jest metodą obrazowania, która wykorzystuje fale ultradźwiękowe do uzyskania na monitorze obrazu różnych narządów. USG tarczycy nie wymaga szczególnego przygotowania. Należy jedynie odsłonić szyję i zdjąć biżuterię, która blokuje dostęp do badanego gruczołu. USG trwa około 10 minut i jest bezbolesne, o ile pacjent nie ma dużych guzów i nie odczuwa z tego powodu dyskomfortu. Wyniki badania są dostępne od razu.

Biopsja tarczycy polega na nakłuciu guzka pod kontrolą USG. Nakłucie wykonywane jest cienką igłą i nie wiąże się z większym dyskomfortem niż np. pobranie krwi. Pacjent nie musi się szczególnie przygotowywać do badania – nie musi być na czczo, a badanie może być wykonane o dowolnej porze dnia. Do biopsji kwalifikuje się zwykle zmiany guzkowe, które przekraczają 1 cm przynajmniej w jednym wymiarze lub mniejsze, jeżeli ich wygląd lub tempo wzrastania mają podwyższone ryzyko złośliwości. W przypadku wola wieloguzkowego badający typuje do biopsji najbardziej podejrzane zmiany. W trakcie zabiegu pozyskuje się materiał do badań cytologicznych/cytometrycznych.

Zarówno ultrasonografia tarczycy, jak i biopsja cienkoigłowa tarczycy są niezmiernie cennymi i bezpiecznymi metodami diagnostycznymi wielu schorzeń tarczycy. USG pozwala na  wczesne wykrywanie wielu, nawet  bezobjawowych zaburzeń tarczycy. Dzięki technologii opartej na falach ultradźwiękowych może być bezpiecznie wykonywane w każdym wieku oraz w razie konieczności powtarzane, zaś w połączeniu z biopsją tarczycy pozwala na wczesne wykrywanie raka tarczycy w stadium choroby bezobjawowej, dając tym samym szanse na pełne wyleczenie. Z drugiej zaś strony przy braku potwierdzenia nowotworowego charakteru guzków tarczycy, metody te pozwalają na ścisłe monitorowanie zmian i uniknięcie niepotrzebnej interwencji chirurgicznej.